Pięć mileniów temu w kraju nad Nilem rozkwitła jedna z najwspanialszych cywilizacji starożytnych. Mieszkańcy rządzonego przez faraonów państwa podążali za jedynym w swoim rodzaju systemem wierzeń, którego jednym z najważniejszych elementów było zabezpieczenie sobie pośmiertnej egzystencji w zaświatach. Skrupulatność i rozmach z jakimi starożytni Egipcjanie podchodzili do problemu zapewnienia sobie godnego pochówku – od czego zależała w dużej mierze pomyślność w życiu wiecznym sprawiły, że najważniejszymi zabytkami po ich cywilizacji są grobowce – od nekropolii złożonych z dziesiątek mastab, po monumentalne piramidy w Gizie. Miejsca pochówku przedstawicieli owej cywilizacji dostarczają badaczom wiedzy nie tylko na temat ich praktyk sepulkralnych i stosunku do zjawiska śmierci, ale także dają wgląd w życie codzienne, historię i rzemiosło. Celem pracy jest charakterystyka wierzeń starożytnych Egipcjan dotyczących życia pośmiertnego, a także związanych z nimi rytuałów, oraz architektury sepulkralnej. Zakres chronologiczny pracy to okresy Wczesnodynastyczny i Starego Państwa. original_file_name=wierzenia praktyki i architektura grobowa w starozytnym Egipcie w okresach Wczesnodynastycznym i Starego Panstwa.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.